Boten en tenten...

Sinds de opkomst van de pleziervaart met motorboten bestaat er een spanningsveld tussen ontwerpers en gebruikers. 

De scheepsarchitect tekent mooie lijnen, vaak met een open flybridge met ramen, varen is een buitensport, nietwaar ? Een kapje over de stuurstand is het maximum in de jaren 80 en 90. Nog geen relingdoekje kan er van af. En zo was het ook met mijn schip. Let op de mast, 8,25 meter, strijkbaar (met een katrol).

De meevaarders kijken jaloers en willen op een gegeven moment een bimini: uit de zon en beschut tegen een klein regenbuitje.  En relingdoeken vanwege de privacy. Daar gaat het laatste restje van het ontwerp …

Dat laatste deed de volgende eigenaar, waar ik het schip in 2000 van kocht. Mooie mast !

De bimini en de overgang naar blauw deed ik zelf. Ja, was een beetje vol op Sail 2010.

Tenslotte wordt besloten tot een tent over de hele kuip of achterdek en is het model onherkenbaar verwoest. Want, laten we eerlijk zijn: er varen heel wat lelijke champignonkwekerijen rond, die zoveel wind vangen dat het schip scheef hangt.

Daarbij is een mast op het achterdek vaak nog een obstakel, dat soms omsloten wordt door de tent, zodat of all bruggen moeten draaien of de tent afgebroken. In mijn geval was de, inmiddels hydraulische, mast ingewaterd en werd vervangen door een apparatenbeugel, die net onder de hoogte van de kap, 4,20 meter bleef. Daarmee verviel het dagelijks meermalen waarschuwen voor een strijkende mast met giek voor meevaarders op het achterdek, en behoefden minder bruggen te draaien.

Bovendien was de weg nu vrij voor die tent, die niet zomaar door de commissie kwam. Maar wel onder de voorwaarde dat deze geen afbreuk zou doen aan de lijn, en deze liever nog wat kon aanvullen. Daarom werd Ernst Yntema in Grou gevraagd, een out of the box denker en doener. Met hem werden ook het buizenframe, de afstanden en hoogten besproken, en uitgevoerd door Jan Moinat, RVS-specialist in Elburg: ik wilde geen schuine stangen in beeld. 

Aanvullende eis was, dat het dak open zou moeten kunnen, en verder alles open kon uiteraard. Gemakkelijk gezegd, maar toch gedaan, en naar mijn zin. 

Na het mallen volgde de plaatsing. Allebei vakwerk door 1 man in 1 dag. Hulde.

Tegen mijn verwachting in gaat het dak er vaak ‘af’ in plaats van een zijkant open onder het varen. Warmte is zo snel weg en de schipperse kan uit de wind zonnen. Let op de twee kleuren.

Een flink project, in tijd, werk en omvang, ook financieel, maar de moeite waard: we hebben er een complete woon-serre bij gekregen. Minder afhankelijk van het wisselvallige weer, alles kan blijven staan en liggen en mijn wijnglas op voet waait niet meer om.

Er blijven nog kleine wensen, die in de zomer van 2020 vervuld worden.