Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Anonieme beller..

 Neem niet op ! Dat is wat alle deskundigen ons adviseren. En wat doen (sommige) instanties: ze bellen anoniem. In dit geval betreft het ziekenhuis: een afdeling belt om een afspraak op korte termijn aan te passen, de patiënt krijgt een anonieme beller en neemt niet op. Resultaat: afspraak kan niet gemaakt worden, patiënt moet langer wachten (op een brief) en loopt een eerdere afspraak mis. En de afdeling kan de planning niet flexibel omgooien, wat nu juist zo van belang is voor een goede bedrijfsvoering. En het blijkt wel te kunnen: andere ziekenhuizen geven hun naam weer bij de beller (dus geen nummer), en dan neemt de patiënt natuurlijk wel op ! Sommige bedrijven kunnen er ook wat van: om te voorkomen dat ze teruggebeld worden bellen ze ook anoniem. En niet alleen dat: ze mailen met no-reply adressen om dezelfde reden. En schermen hun email-adressen af, je kan alleen via een formulier contact maken, vaak met eisen waaraan niet voldaan kan worden, zoals een klantnummer, terwijl dat n
Recente posts

It's too hot to tango ( or to blog)

Het was niet steeds zo warm, zeg maar heet, zoals vandaag, in de afgelopen weken. Maar er waren voldoende redenen om even niet te bloggen. Varen samen met kleinzonen en later met een stel goede vaarvrienden op hun eigen schip, van Hasselt, via de IJssel, Waal, Maas, Bergsche Maas, Andelse Maas, Merwede, de Noord, Gouwe, Ringvaart om de Haarlemmermeer,  Nieuwe Meer, Kostverlorenvaart, IJ, Markermeer, IJsselmeer, Ketelmeer, Zwartemeer, Zwartewater en een ommetje via het Meppelerdiep naar Hasselt. Rondje van 650 kilometer, langs vele mooie plekken. Dat vraagt aandacht. Dat waren: Hattem, Doesburg, Eldorado, Grave, den Bosch, Niftrik, Eldorado, Den Bosch, Heusden, Dordrecht, IJsselmonde, Gouda, Alphen, Boskoop, Aalsmeer, Amsterdam, Lelystad, Meppel en Hasselt. Je komt ogen en oren te kort! Voor de niet- vaarders zeggen de vaarwateren niets, maar de plaatsnamen mogelijk wel. Maar een stad als den Bosch of Dordrecht per schip bezoeken is niet te vergelijken met een autotrip en een verblijf i

Het gevaar komt van achteren

Ja, het gaat weer over varen, hoewel het bij autorijden niet veel anders is. Maar daar is het hebben en gebruiken van minimaal 2 buitenspiegels (en een binnenspiegel mits deze niet is geblokkeerd) verplicht en wordt bij de opleiding en het doen van een examen getest. Op een schip is dat niet voorgeschreven, maar wel is het voorgeschreven dat het zicht naar achteren vrij moet zijn. Helaas heb ik in 50 jaar niet waargenomen dat dit wordt gecontroleerd en gehandhaafd, terwijl er elk jaar doden vallen. Jachten die in de dode hoek van een (ongeladen) vrachtschip terecht komen en worden overvaren. Maar dat ontslaat ons als vaarder niet van onze eigen verantwoordelijkheid. Daarom heb ik een aantal maatregelen genomen, waarvan de belangrijkste: discipline om vaak achter te kijken of gebruik te maken van 2 (!) binnenspiegels (want de vlag waait altijd voor een van de twee), 2 buitenspiegels en een camera. Overdreven ? Veiligheid boven alles !

Waar alles begon

Nederland is een waterland. Alles begon aan het water: vissen, varen, bouwen, transporteren, fabriceren. De dorpen in steden werden aan het water gevestigd om bereikbaar te zijn, en dat is ook nu nog zo: in veel plaatsen kom je met een schip makkelijker in het centrum dan met een auto. En dan hebben we het nog niet over parkeren.  Er is 7000 km vaarwater in Nederland, en het is het best geoutilleerde watersportland ter wereld. Ook in de Nederlandse vloot van vrachtschepen in de binnenvaart het grootse van Europa. Zo maar wat feiten, die de huidige generaties autorijdende Nederlanders nauwelijks nog kennen. Wat wel nog sterk is verbonden met scheepstermen is onze taal en uitdrukkingen. Sommige woorden, zoals kiel, zijn overgenomen in andere talen, in de tijd dat we ook de grootse zeevarende natie waren. Maar genoeg gepraat, ik gooi het op de valreep over een andere boeg.  Ik peil nog even, maar we zijn op koers. we zitten met de kloten voor de mast en maken goede vaart.  We steken ander

Je zal maar Groninger zijn

Eerst pompen ze voor tientallen miljarden weg onder je huis en dan laten ze jaren wachten op compensatie in welke vorm dan ook, en nu kunnen sommigen zelfs dat wel vergeten ! Dezelfde overheid die in coronatijd 50 miljard uitgeeft om economische gevolgen te beperken, laat de Groningers stikken. Ik ben een Groninger ! Zo, dat moest er even uit. Ik ga geen actie voeren of de politiek benaderen, dat zullen zelf moeten doen. Maar ruimhartige en pijlsnelle compensatie is terecht, zonder een opgetuigde controle-instantie, mee-eters en andere kostenveroorzakers. Stuur 10 schade-experts (in te lenen bij verzekeraars) een maand op pad met ruime bevoegdheden, laat de uitkering dezelfde dag storten en dan kan elke Groninger zelf bepalen hoe hij het besteedt, Kans op fraude ? Ja, maar minimaal ten opzichte van het doel en zeker in vergelijking wat er tijdens de eerste en tweede uitdeelgolf wegens corona gebeurde. Dan kunnen we de Groningers weer recht in de ogen kijken, dat is het wel waard. O ja,

Een blog schrijven..

Dat gaat heel eenvoudig Je meldt je aan op blogger.com met een Google account en je schrijft je stukje, eventueel verrijkt met foto(s) en links. Daarna deel je het adres van je blog (staat in de url-balk), in dit geval: https://paulstrikerblog.blogspot.com/ via email of app met je beoogde lezerskring.  Je kan instellen of men mag reageren, en welke datumstempel of locatie wordt meegegeven. Ook kan je een thema kiezen om het wat aan te kleden. Zo, vandaag vanwege het gebruik van maar éen hand en de hitte een korte blog. Succes !

Stentorclub

Mijn schip, MY the Striker, is een ontwerp van Vripack oprichter Dick Boon. Hij was een van de eersten die digitaal ontwierp en de productie ondersteunde. Voor de insiders: CAD/CAM. Voor opdrachtgever Arie Taselaar, mede-eigenaar en directeur van Lankhorst Taselaar , ontwierp Dick Boon de Vripack Coastal Canal, een kotter. Eisen waren: robuust, ruim, comfortabel, veilig, zeewaardig, en de hoogte moest kunnen worden teruggebracht tot 3,50 meter. Dat lukte, de bouw startte in 1991 in Lemmer (casco), afbouw (Woudsend) en aftimmeren (Sneek) en in 1992 voer Arie er mee naar Marseille (en terug). Er weren nog twee schepen van dit type gebouwd, met kleine aanpassingen. Helaas was Arie ongeneeslijk ziek, en na zijn overlijden kocht enige jaren later de heer Metselaar uit Heeg het schip, maar voer er nauwelijks mee. Tijdens een refit in 2000 bij Scheepswerf Balk, toen nog Elburg, nu Balk Shipyard Urk kocht ik het schip, nog voor de refit was gestart. Na 18 jaar gevaren te hebben en nadat ik i